tempus

Hala modernizm’de kaldın sen dedi bana Sibel geçenlerde. Kaldım dedim, o hergün baktığım Farülnissa tablosuyum ben, soyutta kaldım mesela, ötesine geçemiyorum. İdeolojiler ölmüş, ben hala bazı doğruların peşindeyim. Hep bi ilerleme bi ‘progress’ etme derdi... An yok, geçmişe git gel yok. İlerlemek zorundayım, boyuna yürümek aşarak geçmek şimdiki zamanı... Oysaki zamanla mücadelede en aptalca yol ondan hızlı gitmeye çalışmak değil mi? En nihayetinde o hep senden önde. Hiçbir zaman yakalayamayacağın, varlığından emin bile olmadığın bu şeyle savaşmaya değer mi? Bırak zaman kaçsın, biz de içinde süzülelim işte.